Clubicoon neemt afscheid van SV Schalkhaar
Joop van Leeuwen: mijmeren en terugkijken…
Joop van Leeuwen is een begrip binnen SV Schalkhaar. Maar liefst 50 jaar van zijn actieve sportieve leven besteedde hij bij SV Schalkhaar. Daarmee is Joop het levende bewijs dat je tot op hoge sportleeftijd veel plezier kunt beleven aan het spelletje. In onderstaande monoloog blikt Joop terug op sportieve hoogte- en dieptepunten. Bovenal is de sfeer en gezelligheid van onze dorpsclub de rode draad, of beter gezegd kabel, die Joop sterk verbindt met SV Schalkhaar. Door een verhuizing naar Amsterdam neemt Joop afscheid van SV Schalkhaar, maar Joop weet: SV Schalkhaarder blijf je voor altijd!
Dat was het dan. Mijn tijd bij SV Schalkhaar zit erop. Binnenkort richting Amsterdam om daar te werken en dicht bij onze kinderen te kunnen wonen. Hele overstap…
Tijd om even stil te staan bij een lange periode bij mijn club uit Schalkhaar of wel SVS.
Het zijn jammer genoeg alleen wat flarden die ik mij nog kan herinneren van mijn lange carrière. Nou ja, carrière, zo heel veel talent had ik niet…
Licht gebouwd
Voetbal was van jongs af aan belangrijk voor me en dat is altijd zo gebleven. Ik was wel snel en dat was wel handig! Mijn voordeel was dat ik nogal licht gebouwd was. Dat voordeel was ook een nadeel want bij het minst duwtje lag al ik op mijn snufferd.
Hoe begon het? Waar het meestal begint: op een lagere school; de St. Nicolaasschool! Voetballen op het plein. Scoren op een geïmproviseerd goaltje of tegen een steen of stoeptegel. Het veld was niet afgebakend. Je kon aan de voor- en achterkant scoren. Toen zag je al getalenteerde voetballertjes, zoals Henk Veltmate en Jan(tje) van Dijk. Er werd wat afgepingeld, techniek was het belangrijkste, want een sliding maken betekende onherroepelijk geschaafde knieën of nog erger gebroken ledematen. Naast het verbeteren van onze skills, steunden we bovendien de lokale ondernemer door regelmatig een ruit aan diggelen te schieten. Riesewijk is er vast rijk van geworden! Daar was Meester Tijhaar niet blij mee..
Verstoppertje spelen
Na school gingen we lekker door op het veld bij de Koningin Wilhelminaweg, waar het veld van Schalkhaar zich toen bevond. Je kon een bal lenen bij Andries de Lange, mits je die netjes terugbracht. Herinner mij vooral het penalty schieten, waarbij Wim Hullegie toen al onmogelijke ballen het doel uit ranselde…
Van mijn pupillen en juniorentijd op de Wijtenhorst kan ik mij weinig meer herinneren. De laatste jaren daarvan in A1 hadden we een leuk team met Wim Visser en Henk Kleine Schaars als leiders. Samen met Wim te Riele, Harrie Visser en Gerard te Bulte uit het team gingen we ook regelmatig stappen. Bij de senioren speelde ik een bescheiden rol bij een fantastische lichting en de befaamde voorhoede Johan Schintz, Wil en Chris Tijhaar. Verzorgd countervoetbal op snelheid was het belangrijkste wapen. We trainden soms onder erbarmelijke omstandigheden en soms bij het kanaal. Verstoppertje spelen in het riet was daar soms ook onderdeel van. Veel gelachen. De training met de bestorming van de stormbaan op zaterdagochtend onder de Vries was ook een van de hilarische hoogtepunten: Monty Python had het niet beter gedaan!
Koos Knoef
Ik kon het niveau net niet aan en was onder Koos Knoef ook meer reserve dan speler. En mocht ik een keer in de basis beginnen dan sloeg mijn tas in het voorwiel van mijn fiets en belandde ik in het ziekenhuis! Ik moet voetballen zei ik nog in het ziekenhuis, maar dat hielp niet…. Kon goed met Koos vinden. Prachtige kerel, die ook vaak lang bleef hangen in de kantine om iets te drinken en zijn verhalen te vertellen. Daar zijn ook de befaamde gehaktballen van Fre Tammerveld voor het eerst gemaakt. Al waren het in het begin vooral stuiterballen, zoals Bart Broekman als eerste mocht meemaken! Nog 1 jaar in het 2e gespeeld onder Chris Jansen. Af en toe mee met een fantastisch eerste elftal die naar de 2e klas promoveerde.
Lady Lake
Ik was in die tijd ook druk met muziek (Harrie Visser kon een keer een pakje shag van een lichtmastmonteur verdienen als hij mij en mijn drumstel in elkaar zou timmeren). Door het succes van de band Lady Lake besloot ik een paar jaar bij de CJV’ers op zaterdag te gaan voetballen.
Kruisband/-brace
Toen ook nog een tijd in de zaal gespeeld. Er waren toen 10 zaalteams bij SVS!!!
Het noodlot sloeg toe toen ik nog een jaar in het 2e speelde en op de laatste speeldag tegen NEO mijn kruisband scheurde. Na operatie en langdurige revalidatie begon ik weer. Daarna ook nog 1 jaar trainer geweest van het 2e, wat niet echt een succes werd: net niet gedegradeerd….!
Dus de schoenen en mijn kniebraces weer opgeduikeld en in het vijfde team begonnen, waar ik nog jaren met een prachtig team en de nodige kampioenschappen vorig jaar afscheid nam. Het team was zo goed dat ik niet meer nodig was.😊 Het afgelopen jaar in het 11e was natuurlijk een drama door COVID, dus is het jammer dat ik niet met een lach en een glas in de handen afscheid kan nemen. Dat haal ik absoluut later nog in! Oh ja, stoppen doe ik nog niet! Ben pas 65, dan stop je toch nog niet?😊
SV Schalkhaar – ik ga jullie missen!
A1 aanvoerder: 2e rechts boven
1e bij Knoef: 1e links beneden in trainingspak.
1e bij Chris Jansen: helemaal rechts beneden gehurkt (toen was mijn knie nog heel… 😅)
