Al jaren zijn ze dé gezichten achter de ledenadministratie van SV Schalkhaar. Tijdens de afgelopen algemene ledenvergadering werden ze beiden uitgeroepen tot één van de Vrijwilligers van het Jaar. Maar voor Willy en Moniek Aarnink is vrijwilligerswerk voor de club niet meer dan normaal. “We hebben het van huis uit meegekregen.”
Aan de keukentafel in hun woning aan de Kolkmansweg vertellen Willy en Moniek enthousiast over hun activiteiten bij SV Schalkhaar. Hoewel de afstand naar de club sinds de verhuizing naar de Horsterhoek zeker is verdubbeld – het vroegere derde veld grensde aan hun achtertuin – is de binding nooit verwaterd. Sterker: ze werden dit jaar uitgeroepen tot één van de Vrijwilligers van het Jaar.
“Dat is natuurlijk een hele leuke waardering voor het werk dat we doen”, zegt Moniek over de uitverkiezing. “Daar zijn we absoluut trots op.” Willy stemt daarmee in: “Maar het is niet zo dat we er al jaren op zitten te wachten hoor! Onze club kan niet anders dan draaien op vrijwilligers. Wat dat betreft zijn er nog veel meer mensen die voor deze titel in aanmerking komen.”
Verplichting
Het echtpaar Aarnink nam in 2011 de activiteiten rondom de ledenadministratie en contributie-inning over van Rudie Melenhorst. Daar kregen ze een gratis waarschuwing bij: het is veel werk, heel veel. “En dat klopt wel”, lacht Moniek. “Gelukkig doen wij het met z’n tweeën. Maar dan nog zijn we er wel een dag in de week zoet mee. Maar dit past bij ons en we vinden het leuk. Dat geef ik ook altijd mee aan mensen die iets willen doen voor de club: doe iets wat je leuk vindt of waar je goed in bent. Dan voelt het niet als een verplichting.”
In de afgelopen zeven jaar zagen Willy en Moniek heel wat veranderen binnen de ledenadministratie. “Vroeger kwamen spelers in de zomer nog wel eens hier aan de deur”, vertelt Willy. “Met een overschrijfformulier stonden ze op de stoep. Of wij die nog voor twaalf uur naar de KNVB konden brengen om vlak voor het verstrijken van de deadline alles goed te regelen. Dat deden we dan ook nog. Dat zie je nu niet meer: alles gaat digitaal.”
Actieve groep
Ook veranderingen binnen de club gingen aan de Aarninks niet onopgemerkt voorbij. Schalkhaar groeide immers uit van een dorpsclub naar de grootste voetbalclub van de gemeente Deventer. Willy: “Dat zien we goed in de administratie. Elke seizoen zijn er weer enorme mutaties: mensen komen en gaan. Dat is bij een club als Lettele, waar ik vandaan kom, wel anders.” En ondanks dat grote ledenaantal worden er bij Schalkhaar altijd extra handjes gezocht. “De echt actieve groep is klein”, weet Moniek. “En de grote groep die daar omheen zit heeft dat vaak niet eens door. Het zou wel mooi zijn als dat verschil wat minder groot wordt.”
Maar hoe krijg je leden en ouders zover om een steentje bij te dragen? “Persoonlijke benadering”, denken Willy en Moniek. “Maar het is ook een zekere instelling van leden zelf. Wij hebben van huis uit meegekregen dat vrijwilligerswerk iets heel normaals is. We deden het voor de basisschool van onze kinderen en doen het nu voor de voetbalclub.”
Of de twee al nadenken over stoppen? Lachend: “Nou, het is niet zo dat we er a la minute mee zullen stoppen. Maar misschien als we dit tien jaar doen dat het dan tijd is voor een ander. En voor ons wellicht weer tijd voor iets nieuws.”
v.l.n.r.: Albert Vroklage, Moniek Aarnink en Willy Aarnink
