Illustere sprekers gingen hem voor: Munsterman, Verbeek, Kieft en Makkelie. De sponsorcommissie slaagt er keer op keer in aansprekende namen te verbinden aan SV Schalkhaar. Zo ook op maandagavond 25 februari 2019, waarop oud-wielrenner en superknecht Bram Tankink moeiteloos een volle Horsterhoek een avond aan zich wist te binden.
Zijn spreekstijl is uniek, soms onnavolgbaar, maar altijd puur en vol passie. Exact zoals hij zich in zijn achtienjarige wielercarrière ook heeft gemanifesteerd: nooit verzakend, hard voor zichzelf. Ja, een icoon waar menig voetballer wat van kan leren qua wilskracht en gedrevenheid.
Bram Tankink (Haaksbergen, 3 december 1978) is een Nederlands voormalig profwielrenner die tot 2018 reed voor Team LottoNL-Jumbo. Tankink begon zijn carrière als mountainbiker, maar switchte in 1999 naar de wegsport. Tankink werd een jaar later Nederlands kampioen bij de beloften, wat hem een profcontract voor het volgende seizoen opleverde bij Domo-Farm Frites. Hier bleef hij twee jaar rijden, totdat hij met een deel van het team overging naar Quick Step. Ook hier was Tankink vooral als knecht actief, die zelf amper resultaten reed, maar door zijn ploeg wel zo werd gewaardeerd dat hij in de Ronde van Frankrijk 2005 mocht starten. Hij kwam met goede vorm uit deze ronde en speelde een belangrijke rol in de overwinning van Filippo Pozzato in de HEW Cyclassics in Hamburg. In de Ronde van Duitsland won hij vervolgens de eerste etappe en werd leider in het algemeen klassement. Tevens won Tankink nog enkele na-Tourcriteriums.
Nee, een grote winnaar was Tankink niet, maar het ogenschijnlijke gemak waarin hij zich in diverse ploegen staande hield, maakt hem echt een ‘grote’. Even overwoog Tankink te stoppen, toen Rabobank na dopingperikelen bekend maakte als sponsor uit de mannen wielersport te stappen. Toch hield de liefde voor de fiets hem op de been en trapte hij voor team Jumbo nog eindeloos veel kilometers weg.
Bram beschreef tijdens de sponsoravond op een levendige wijze zijn belevenissen in het peloton: valpartijen met eindeloze schaafwonden (die ‘vakkundig’ door Ome Toon werden behandeld, plaspauzes (het uitgelezen moment voor Nicky Terpstra voor een demarrage), de onvermijdelijke doping (hoe epo het peloton binnendrong als herstelvoeding), de discutabele rol van managementbureaus (met alleen oog voor de grote rijders) en het snelheid verhogende effect van verbeterd materiaal. Al met al een boeiende avond, welke werd afgesloten met de mogelijkheid een door Bram gesigneerd boek ‘TANK’ onder de arm mee naar huis te nemen. Een mogelijkheid waar gretig gebruik van werd gemaakt door het dankbare publiek.
Bram bedankt!
